ที่มาของชื่อมาจากรูปร่างของดอกและเกสรตัวผู้ที่ยาวงอน คล้ายหางนกยูงกำลังรำแพน ส่วนชื่อหางนกยูงไทย และ หางนกยูงฝรั่ง สันนิษฐานว่ามาจากลักษณะลำต้น หางนกยูงไทยเป็นไม้พุ่ม สูงได้ราว 2.5 เมตร ส่วนหางนกยูงฝรั่งเป็นไม้ต้นขนาดใหญ่ สูงได้ถึง 15 เมตร คนไทยจึงเปรียบเปรยว่า หางนกยูงไทยรูปร่างเล็กคล้ายคนไทย ขณะที่หางนกยูงฝรั่งรูปร่างใหญ่คล้ายชาวต่างชาติ
Named for its striking flowers, whose long, curved stamens resemble a peacock’s fanned tail. In Thailand, the smaller Peacock Flower shrub grows up to 2.5 meters, while the larger Royal Poinciana can reach 15 meters. Locals liken the smaller Thai variety to the petite stature of Thai people, and the larger foreign variety to taller foreigners.
